Het duo Bassie en Adriaan begon al ongeveer 55 jaar geleden, maar het duurde nog jaren voor ze de namen “Bassie en Adriaan” gebruikten. Bas van Toor (omdat hij niet groot was noemde iedereen hem Bassie) wilde altijd al artiest worden. Al heel jong trad hij op als moppentapper, met een mondharmonica trio, als conferencier en trainde met acrobaten, maar die waren al oud en Bas zag daar geen toekomst in. Toen hij 19 jaar was besloot hij met een circus mee te gaan als tentbouwer en daar het vak te leren. Maar het enige wat hij in dat jaar leerde was een salto. Thuis gekomen haalde hij zijn jongere broer Adriaan over, die was toen 13 jaar, om samen met hem een acrobatennummer te beginnen. Geld om een sportzaal te huren was er niet, dus trainden ze thuis in de keuken en na een paar maanden waren er nog maar weinig deuren en kastjes heel, want er ging nogal wat verkeerd. Maar in die keuken stonden oude keukenstoelen en daarop leerde Aad zijn eerste handstand en door die stoelen kregen ze het goede idee om een nummer te gaan maken met 3 (keuken) stoelen.
Een klein jaar later gaven ze hun eerste optreden in een zaaltje in Vlaardingen en na dat optreden wisten ze het zeker, ze wilden als acrobaten hun brood verdienen.
Ze vroegen de oud acrobaat, Ferry Assendorf, of hij ze de kneepjes van het vak wilde leren en na twee jaar hard trainen was het zo ver, ze hadden een leuk acrobaten nummer. Bas werkte toen nog bij een drankhandel en Adriaan was piccolo in een hotel. Ze namen in 1959 ontslag en gingen met een reizend kermistheater mee. Daar maakten ze soms 10 optredens per dag en deden daardoor veel ervaring op. Na een jaar hard werken in het kermistheater hadden ze twee goede nummers. Een komisch acrobatennummer, ”The Melton brothers” en een stoelen balansnummer “The Crocksons.”
Al heel snel kwamen er ook aanbiedingen uit het buitenland. Die waren zo interessant dat ze in 1965 besloten voor minstens twee jaar in het buitenland op te gaan treden, maar die twee werden totaal 10 jaar. Ze werkten in alle landen van Europa en Zuid Amerika.
In het buitenland traden ze ook voor kinderen op. In de Spaanse toeristenstad Benidorm werkten ze maanden in de grote nachtclub “Granada”. Daar merkten ze dat er in de zomer veel Nederlandse kinderen waren en kregen het idee, om samen met een Spaans ballet, een show voor Nederlandse kinderen te maken. Het werd zo’n succes dat ze ook een show in het Duits voor Duitse kinderen toevoegden, in het Engels voor Engelse kinderen en ook nog voor Spaanse kinderen.
In 1975 keerden ze terug naar Nederland. Ze waren toen nog sterk en lenig en stonden nog steeds met hun acrobatennummer aan de top, maar merkten wel dat ze niet eeuwig acrobaten konden blijven. Ze wilden nog 5 jaar doorgaan om in 1980 te stoppen. Dan waren ze precies 25 jaar acrobaten geweest. Daarna zouden ze als clown en acrobaat een kinderprogramma beginnen.
Dat idee kwam niet zomaar uit de lucht vallen. Al vanaf het begin schreven Bas en Aad teksten of verzonnen grappen voor andere artiesten. In 1964 vroeg Rudi Carrell of ze een clownsact wilde schrijven voor Pipo de Clown, die in zijn circusshow zou optreden. Pipo de Clown, gespeeld door Cor Witsche, was een razend populaire TV clown, maar hij had geen clownsact. Ze schreven de act voor Pipo, maar in die act schreven ze ook nog 2 andere clowns. Rudi Carrell stelde voor dat Bas en Aad die 2 clowns zouden spelen. Omdat ze dachten dat het clownsoptreden eenmalig zou zijn, namen ze niet de moeite om een andere naam te verzinnen. Ze werkten onder hun eigen namen, Bassie en Adriaan.
Na het ‘Rudi Carrell Circus’ werkte ze enkele malen met Rudi in zijn TV show. Ze brachten daar grappen en stunts die ze in samenwerking met Rudi of zelf verzonnen.
Daarna maakten ze een tournee voor de Nederlandse spoorwegen. (samen met o.a. Willeke Alberti en Fred Kaps) In die show maakten alle artiesten, buiten hun eigen nummer, ook nog een ander nummer en Bas en Aad maakten een korte clownsact. Ze werden ook gevraagd voor kinderprogramma’s en maakten dan als derde nummer een clownsact. Na een paar jaar vond Aad clown zijn niet leuk meer. Hij voelde zich prettiger in de rol van acrobaat en dat bleek later een goede keus.
In die tijd schreven ze ook veel liedjes. Het eerste hitje was “Ik heb niets gezien” van Jakie Schram, maar ze schreven ook liedjes voor Conny Vink, het Cocktail trio, André van Duin en Frans Vrolijk, maar zelf hadden ze nog nooit gezongen. Dat kwam toen ze weer een paar nieuwe liedjes voor Sjakie Schram hadden gemaakt. Die gaf ze een week later terug en zei dat zijn producer, Lion Swaab, ze niet goed vond. Bas belde de producer om te vragen wat niet goed was, maar de producer zei dat hij de liedjes nooit gehoord had. Door de telefoon zong Bas de liedjes en Lion Swaab vond ze zo leuk dat hij besloot ze op te nemen met Bas en Aad. En zo kwam er een single van de zingende acrobaten “The Crocksons”met de liedjes “Friet met mayonaise” en “Jaqueline.”
Bassie en Adriaan, zoals we die nu kennen, kreeg vaste vorm eind 1975 toen ze een oude bekende, Joop van den Ende weer ontmoetten. Ze kenden Joop nog uit de tijd dat hij, als 17 jarige jongen, toneelmeester was in Amsterdam. Maar inmiddels had hij een theaterbureau en produceerde diverse TV shows. Bas en Aad vertelden wat ze met hun kinderprogramma van plan waren en Joop zag het meteen zitten. Hij nam contact op met de TROS en toen ging het snel. Als decor werd gekozen voor een circus. Een logische link voor een clown en een acrobaat. De serie zou gaan over een clown en acrobaat die het circus kwijt raakte en daardoor verschillende baantjes moesten doen om aan geld te komen. In 1976, werd er een proefaflevering opgenomen. De TROS was enthousiast maar miste een spanningsonderdeel. Daarom werd de Plaaggeest toegevoegd wat later een verkeerde keus bleek te zijn.
Uiteindelijk werd de serie opgenomen in 1977.
In januari 1978 was de serie “Bassie en Adriaan en de Plaaggeest” op TV te zien. Het werd een geweldig succes. Bas en Aad waren in één klap bekende Nederlanders als het duo Bassie & Adriaan. Na het succes van De Plaaggeest werd direct gewerkt aan een nieuwe serie “Het geheim van de sleutel”(1978). Omdat er veel kritiek kwam en kinderen vooral bang waren voor ‘de Plaaggeest’ werd die vervangen door boefjes en vooral de dovige boef, B2 (wat zeggie) werd een succes.
Op TV bleven Bassie en Adriaan dezelfde maar achter de schermen veranderde het een en ander. De eerste twee series “De Plaaggeest” en “Het Geheim van de sleutel” werden geregisseerd door Guus Verstraete, maar door onenigheid tussen Joop en Guus was er voor de serie van “Bassie en Adriaan de Diamant” (1979) geen regisseur. Joop zei tegen Aad: Jij hebt het geschreven dan kun je het ook regisseren. Aad had heel kort de tijd om daarover na te denken maar besloot het te doen. Hij had geen regieopleiding gehad, maar bleek er aanleg voor te hebben. De serie van “De diamant” werd een groot succes. Joop had voor de opname een heel nieuwe ploeg ingezet. Maar dat werkte niet goed. Door fouten van de cameraman moesten er diverse scenes opnieuw worden opgenomen en sommige werden bij de montage zelfs geschrapt. De cameraman werd ontslagen en toen kwam Mark de Blok als cameraman en dat was een hele goede keus. Het werd weer gezellig op de set en de beelden zagen er perfect uit.
Die serie werd voor een groot deel opgenomen in Circus Renz en daardoor kreeg Joop van den Ende het idee om “Circus Bassie en Adriaan” te beginnen. Bas en (vooral) Aad zagen het eerst niet zitten maar gingen toch mee in het idee van Joop. In korte tijd werd een circustent gekocht. Tribunes, een wagenpark en caravans werden aangeschaft en circusartiesten werden gecontracteerd. In maart 1980 was de première in Haarlem. Het werd een groot succes, maar met het succes kwamen ook de problemen. Er was afgesproken dat Joop de dagelijkse leiding zou doen, Aad de artistieke leiding en Bas pers en publiciteit.
Maar Joop had het werk met een circus onderschat en kreeg daardoor geen tijd meer voor zijn theaterbureau. Hij stelde voor het circus een bedrijfsleider aan, maar die bleek een verkeerde keus. Na een week werd Aad belast met de dagelijkse leiding van het circus en Bas kreeg de zware taak van tournee planning er bij. Ze maakten per dag 2 shows, wat al zwaar was, maar kregen nu ook nog alle problemen van het circus te verwerken en dat waren er heel veel. 15 uur per dag werken en dat 7 dagen per week was heel gewoon en tussendoor werd ook nog de TV serie “De huilende professor” (1982) opgenomen.
Circus Bassie en Adriaan reisde in 1980 en 1981 zeer succesvol door heel Nederland, maar in 1982 werd het omgebouwd tot “Showcircus Joop van den Ende.” In dat circus zouden Bassie en Adriaan ’s middags optreden en ’s avonds was er een show met André Hazes. Maar het “Showcircus Joop van den Ende” werd een enorme flop. Er kwam geen publiek en al na een maand werd het circus weer omgebouwd naar “Circus Bassie en Adriaan”. Door stress en vermoeidheid werd de onderlinge verhouding tussen Bas, Aad en Joop er niet beter op. Eind 1982 besloten ze te stoppen met het circus en beëindigde ook de samenwerking met Joop.
Omdat ze met Joop gestopt waren, stopte ook de TROS, die veel TV-produkties van Joop uitzond, met Bassie en Adriaan. Maar in 1984 kwam er een TV aanbieding uit België. Bob Davidse, de directeur jeugd BRT, vroeg of Bas en Aad acht korte filmpjes wilde maken met een educatieve inslag. Die filmpjes sloegen zo goed aan, dat er in totaal 36 filmpjes werden gemaakt en als de BRT die uitzond, keken niet alleen de Belgische kinderen, ook in Nederland werd massaal naar Bassie en Adriaan gekeken bij de BRT. Dat viel ook de TROS op en ze werden gevraagd weer programma’s voor ze te maken. Bas en Aad produceerden de TV series nu samen, maar de andere werkzaamheden werden gescheiden. Aad had de BV “Adrina Produkties” opgericht en schreef liedjes, series en boeken en hij regisseerde en monteerde de series. De BV van Bas, “Bassie Produkties” organiseerde de tournees door het land en alle publiciteit daarvoor.
In 1986 maakten ze de serie “Het geheim van de schatkaart”, in 1987 “De verdwenen Kroon” en in 1989 de Griekse serie “De verzonken stad”
In 1985 probeerden ze iets nieuws. Ze maakten van hun TV series videobanden, maar in die tijd was daar niet veel interesse voor. Ze verkochten een paar honderd banden per jaar.
In 1985 vroeg de directeur van Circus Renz, Nol Renz, aan Bas en Aad of ze weer met hem mee wilde reizen. Zijn circus draaide zo slecht dat het bijna failliet was. Hij vroeg of ze één seizoen bij hem wilden optreden. Ook al hadden Bas en Aad geen goed gevoel overgehouden aan het circus, ze wilden Nol niet laten vallen en vonden een compromis. In het voor- en najaar werd het circus voor 3 weken omgebouwd tot “Circus Bassie en Adriaan”. Het werd weer zo’n succes dat besloten werd het jaar daarop twee keer één maand op te treden in het circus en de jaren daarna werd het zelfs twee keer zes weken.
In 1988 werd Nol ernstig ziek en en had niet meer lang te leven. Het was altijd zijn grote wens geweest om een keer met een grote, nieuwe circustent te reizen maar zei tegen Bas en Aad: “Die kan ik niet kopen als jullie maar een paar weken bij me werken”. Bas en Aad hoefden elkaar alleen maar even aan te kijken en toen was het beslist. Ze zouden in 1989 het hele seizoen in Nol Renz zijn nieuwe circustent optreden. De nieuwe circustent werd gekocht, maar helaas heeft Nol die nooit mogen zien. In januari 1989 overleed hij. Uit respect voor Nol bleven Bas en Aad het hele seizoen bij Circus Renz. In november 1989 zeiden ze het circus voorgoed vaarwel.
Vanaf dat moment zijn ze begonnen met voorstellingen van ‘De Bassie en Adriaan Lachspektakelshow’ in kleine zaaltjes en sportzalen op een nieuw aangeschaft toneel en met eigen decor, licht, geluid, stoeltjes en bankjes. Al vrij snel gingen ze naar sporthallen toe omdat er steeds meer publiek naar de voorstelling kwam.
Er werd een nieuwe vrachtwagen met aanhanger gekocht, het decor werd uitgebreider en de Lachspektakelshow tourde het hele jaar door heel Nederland. Er werd keihard gewerkt. Bas deed alle planning voor de voorstellingen en Aad was druk met het schrijven, regisseren en monteren van een nieuwe TV serie.
In 1990 werd de serie “De geheimzinnige opdracht” gemaakt en die werd niet alleen door de kinderen bekeken, maar ook massaal door de ouders. De serie is opgenomen op de mooiste en interessantste plaatsen van 12 landen in Europa. Elke uitzending werd door zo’n half miljoen kijkers bekeken en kreeg een gemiddeld waarderingcijfer van 7.8. Gesterkt door dat succes besloten ze in 1992 een nog grotere serie te gaan maken. Aad vloog naar Amerika, zocht daar de mooiste plekjes op en kwam na een maand terug met notitieblokken vol ideeën. Na bijna een jaar schrijven en voorbereiden gingen de opnames in januari 1993 van start op Curaçao. Maar daar kregen ze de ene tegenslag na de andere. De cameraploeg kwam 2 dagen te laat aan, de dag daarop regende het en kon er niet gefilmd worden en de dag daarop sprong Bas van de Emmabrug, een sprongetje van nog geen 2 meter en brak zijn enkel. Er zat al heel veel geld en werk in de serie en stoppen en terug gaan zou een ramp betekenen. Na 2 dagen sloeg Bas het gips van zijn enkel en zei: ‘Ik heb nog pijn, maar we gaan door met de opname.’ Aad veranderde de scènes waarin gelopen moest worden in scènes waar ze stonden of zaten en na een week werden de opnames hervat. Ze filmden 7 weken in Curaçao, Florida en St. Maarten en het lukte, niemand merkte iets van de gebroken enkel.
Terug in Nederland werd Bas aan zijn enkel geopereerd en toen hij net genezen was van die operatie vlogen ze naar Amerika en filmden daar 7 weken kris kras door Californië, Nevada en Arizona, Washington en New York. De serie “De reis vol verrassingen” werd totaal 16 afleveringen en sloeg heel goed aan. Diverse uitzendingen kregen een waarderingcijfer van 8.0. Maar toch besloten Bas en Aad niet meer zo’n grote serie te maken. Het begon te zwaar te worden. Daar kwam nog bij dat Bas een versleten heup had en het lopen voor hem elke dag moeilijker werd.
In 1994 kreeg Aad een idee voor een korte serie met “Liedjes uit grootmoederstijd”, maar dat zagen ze bij de TROS niet zo zitten. Aad besloot de serie toch op te nemen en het desnoods alleen op video uit te brengen. Toen de opnames klaar waren, nam de TROS maar 2 van de 3 afleveringen. Erg enthousiast waren ze niet, maar het publiek des te meer. Het werd een klapper en op verzoek van de kijkers werden de afleveringen binnen een maand herhaald. Een jaar later besloot de TROS toch ook de derde aflevering uit te zenden. Na de opname van “Liedjes uit grootmoederstijd” werd Bas aan zijn heup geopereerd. De operatie slaagde goed, maar het duurde nog 4 maanden voor hij weer kon werken.
Ook werden er in 1994, met een reclameactie voor een slagersorganisatie, in 6 weken 251.000 banden van “De huilende professor” verkocht.
In 1995 deed Bas iets heel anders. Met zijn mondharmonica maakte hij een CD met serieuze en romantische melodieën. Als mondharmonica spelende clown was hij al te zien met Frans Bouwer, in Bananensplit en een paar maal bij Paul de Leeuw. Inmiddels zijn er drie mondharmonica cd’s van Bas(sie) van Toor.
In 1996 begon Aad ook iets anders. Hij maakt een CD-rom met spellen. Een leuk idee, maar heel tijdrovend. Maar zijn moeite wordt beloond, want de CD-rom wordt door de kinderen heel leuk gevonden en een jaar later ligt de tweede Bassie en Adriaan CD-rom in de winkel.
In 1997 wordt er voor Bas en Aad een galafeest georganiseerd ter ere van hun 40 jarige jubileum. Ze worden overspoeld met cadeaus waaronder een Special Video Award voor 1.000.000 verkochte videobanden en een Award voor 500.000 verkochte geluidsdragers. Maar het mooiste cadeau is dat ze geridderd worden in Orde van Oranje-Nassau.
Na een vervelend conflict met arrangeur Aad Klaris, is Aad van Toor zo kwaad op hem dat hij besluit alle achtergrondmuziek van Aad Klaris onder de TV-series vandaan te halen. Met arrangeur Bert Smorenburg maakt hij nieuwe opnamen en alle achtergrondmuziek wordt vervangen.
In 1997 brengt Aad ook nog een maandblad uit, het “Bassie en Adriaan Magazine” met verhalen, knutselpagina’s, moppen, kleurplaten, raadsels en spelletjes over Bassie en Adriaan.
Het blad was een succes maar in 2000 komt goede vriend en tekenaar Frans Verschoor te overlijden. Aad heeft geprobeerd om met een andere tekenaar het B&A-magazine voort te zetten. Alleen het plezier wat hij er altijd in had, kwam niet terug. Hij mist de samenwerking met Frans zo erg dat hij besluit om met het magazine te stoppen.
In 1998 wordt ook begonnen met het digitaliseren en opknappen van de series. De versies die op TV worden uitgezonden zijn inmiddels een kopie van een kopie van een kopie. En de kwaliteit is een stuk achteruit gegaan. Al het originele filmmateriaal wordt opnieuw gescand, hergemonteerd en klaar gemaakt voor de toekomst.
Bas en Aad maken geen grote TV series meer, maar in april 1999 zijn er toch plannen voor video opname. Alle nummers en liedjes die ze met Bassie en Adriaan in de laatste 25 jaar in het circus, het theater en de sporthallen hebben gemaakt, worden weer gerepeteerd, decors worden opnieuw gemaakt en al die programma’s worden opgenomen voor een aantal nieuwe DVD’s die pas uit zouden komen als ze niet meer op zouden treden. De zaal vol publiek en 4 camera’s om alles op te nemen. Maar helaas lag er ook een plas water op het toneel waar Bas op uitgleed en zo ongelukkig ten val kwam, dat hij 3 ribben kneusde en een rib brak. Een maand lang moesten alle voorstellingen worden afgelast. In november 1999 hebben ze het programma toch nog opgenomen en toen is alles gelukkig goed gegaan. Inmiddels zijn de DVD’s uit onder de titels:
‘Bassie en Adriaan LIVE’-‘Bassie en Adriaan 25 Jaar Theater’-‘Bassie en Adriaan Lachspektakelshow’
Op 8 maart 2000 kregen ze een Driedubbele Platina Video Award voor de videobanden “De reis door Europa”(300.000) “De reis vol verrassingen” (200.000) en “Liedjes uit grootmoederstijd” (200.000). In totaal zijn er inmiddels meer dan 4 miljoen videobanden/DVD’s verkocht. Maar naast videobanden, DVD’s en CD’s zijn er in de loop der jaren nog veel meer Bassie en Adriaan artikelen gekomen zoals, Bassieworst, puzzels, petjes, bekers, glazen, T-shirts, parfum, badschuim, boeken, maandblad, Cd-rom, kalenders, pennen, kleurboeken, koekjes en nog veel meer.
In 2002 zit Bas nog vol energie en wil nog jaren doorgaan met Bassie en Adriaan. Aad daarintegen wil kijken of er na Bassie en Adriaan ook nog een leven bestaat. Daarom wordt eind 2002 besloten een punt te zetten achter de gezamenlijke optredens van Bassie en Adriaan. Er werd hard gewerkt aan de afscheidstournee door het land.
De allerlaatste voorstelling stond gepland op 4 januari 2004 in het Top Sport Centrum in Rotterdam. Het script voor die laatste voorstelling zou anders worden dan de ‘gewone’ voorstelling. Op een heel groot podium zou er naast Bassie en Adriaan een kindercircus komen, een doedelzak orkest, het Caribisch Carnaval zou gevierd worden, Adriaan zou zich ‘zo vrij als een vogel’ voelen in een luchtballon en nog veel meer. De voorbereidingen waren in volle gang en de kaartverkoop liep heel erg goed. Op voorhand waren er al een paar promo’s opgenomen.
Alleen door de ziekte van Aad, die zich halverwege 2003 openbaarde, moest de afscheidstournee direct stop worden gezet. En de grote afscheidvoorstellingen werden afgelast. Het einde van Bassie en Adriaan kwam ineens heel direct.
De laatste voorstelling wordt gegeven op 30 juli 2003 in Avonturenpark Hellendoorn.
Nadat Aad geopereerd is, trekt hij eind 2003 nog één keer zijn blauwe blouse aan en neemt tijdens de Bassie en Adriaan Marathon uitzending op oudjaarsdag 2003 op Nickelodeon afscheid van zijn publiek.
Maar een echt afscheid is het niet. Tot op de dag van vandaag ontvangt hij tientallen mails van de fans. Op 1 juli 2004 wordt er een tentoonstelling geopend die geheel in het teken staat van Bassie en Adriaan. Op die tentoonstelling zag je onder andere de caravan, rekwisieten, gouden platen, kostuums en originele tekeningen. De tentoonstelling werd door Bas en Aad zelf geopend. Het was ook de eerste keer dat Bas en Aad weer samen in de pers kwamen sinds de ziekte van Aad.
Bas had voor de ziekte van Aad al besloten om door te gaan met zijn rol als Bassie. Vanaf 2004 t/m 2017 trad hij nog regelmatig op en heeft met nieuwe vriendjes twee TV series gemaakt.
Na het laatste optreden in 2003 had Aad besloten om het Adriaan-kostuum nooit meer aan te trekken.
In 2010 werd hij genezen verklaard van die nare ziekte en voelde zich goed. In 2011 kwamen er twee TV aanbiedingen en omdat hij genezen was en zich goed voelde besloot hij om toch weer het kostuum aan te trekken.
In 2012 kwam goede vriend Sjef Scholte met het idee voor een iPad-Game met Bassie & Adriaan. De game werd door een extern bedrijf geprogrammeerd maar Bas en Aad spraken wel zelf de stemmen er voor in.
In februari 2013 openden Bas en Aad samen als Bassie & Adriaan de tentoonstelling ‘Bassie & Adriaan – 35 Jaar Op TV’ in het Speelgoedmuseum in Terschuur. Het was weer voor het eerst sinds 2003 dat ze samen in kostuum publiekelijk aanwezig waren.
Tot grote vreugde van de fans.
In 2014 kreeg Sjef nog een idee, een bioscoopfilm met Bassie & Adriaan. Het resultaat is de film ‘Keet & Koen en de speurtocht naar Bassie & Adriaan’ die in 2015 uit kwam. Het was voor Bas en Aad even wennen om tijdens de opname niets te hoeven doen. Normaal deden zij alles zelf en nu werd van hun verwacht dat ze ‘alleen’ hun rol speelden.
Begin 2017 ontstond weer het idee voor een tentoonstelling. Bas kwam in contact met de eigenaar van het Flamingo Theater in Vlaardingen en na een aantal korte gesprekken werd besloten om in de zomervakantie van 2017 het evenement ‘Bassie & Adriaan – Voor Alle Fans’ te organiseren. Het was een gigantisch succes. Op 8 juli werd het evenement door Bas en Aad gezamenlijk geopend en daarna was Bas iedere openingsdag aanwezig. Aad kwam tijdens de zomervakantie regelmatig terug uit Spanje om ook bij het evenement te zijn om met de fans op de foto te gaan.
Aad was al in 2003 begonnen met het schrijven van een autobiografie maar is gestopt met schrijven toen hij ziek werd. In 2016 kon hij pas weer gemotiveerd verder gaan. In 2017 kwam het boek uit met de titel ‘Moe, ik kan een salto!’. Het allereerste exemplaar overhandigde hij aan broer Bas op 23 juni toen de voorbereidingen van het evenement nog in volle gang waren.
Bas gaf ook een boek uit; ‘Allememaggies!’ Een verhalenbundel van collums die hij in de loop der jaren voor verschillende (internet)kranten heeft geschreven. Tijdens de persmiddag voor het evenement op vrijdag 7 juli overhandigde hij een exemplaar aan broer Aad.
Op zondag 3 september was de laatste dag van het evenement. Aad vloog een week later samen met zijn vrouw Ina naar Spanje om daar weer in hun huis te genieten en uit te rusten van de drukke zomervakantie en Bas deed dat samen met zijn vrouw Coby in hun woning in Vlaardingen.